Istnieje wiele legend i historii
kobiet oskarżonych o czarownictwo i konszachty z Diabłem.
Przedstawiamy historię trzech
niezwykłych kobiet, uwikłanych w niezwykłe historie z pogranicza
magii ,czarostwa , iluzji, chrześcijaństwa i obłędu.
Opowieści o czarownicach zazwyczaj
kojarzą się ze starymi szkaradnymi wiedźmami, z miotłami w
rękach, w stożkowatych kapeluszach na głowach.
Pierwsze obrazy jakie przywołuje słowo
– czarownica- tyczą się niezbyt ładnego obrazu wiedźmy. Stanowi
to efekt długiej tradycji przedstawiania wiedźmy, sięgającej aż
XII wieku.
Historycy jednak zauważają, że żadna
żyjąca osoba nigdy nie odpowiadała temu stereotypowi.
Tak naprawdę ten stereotyp brzydkiej i
strasznej wiedźmy powstał dzięki działalności i polityce
kościoła katolickiego w średniowieczu. W połowie XV wieku na mocy
papieskiego rozporządzenia czary uznano za herezję, opisujące
potworności, jakich rzekomo dopuszczały się wiedźmy- jak
uczestniczyły w ohydnych obrzędach, zjadały małe dzieci,
niszczyły zbiory, zabijały sąsiadów, miały kontakt z
Diabłem itp.
W okresie wielkich prześladowań w
Europie i Ameryce Północnej w XVI i XVII wieku tradycja
czarów, dawnych wierzeń była traktowana jako oddawanie czci
diabłu. Podczas gdy w Europie prześladowania narastały stopniowo,
w amerykańskich koloniach procesy o czary rozpoczęły się w 1692
roku w miejscowości Salem w Massachusetts. Proces ten jest najlepiej
udokumentowanym procesem o czarach w historii. Histeria
którą wywołał Kościół by pozbyć się innowierców
doprowadziła do wymordowania około 200 tysięcy niewinnych ludzi.